---|| बहिण ||---

दादा मला पण खेळू दे न तुज बरोबर
बघ मग सांगेन तुझे नाव आई ला
तू जर नाही न ऐकले माझे
येणार नाही मग मी तुझ्याशी बोलायला

रुसते ती आणि तिचा होतो फुग्गा
गोड कशी दिसते मग
कट्ट्या वर धरून बसलेली हातात
केस विन्चर्लेली इवलीशी बावली
घालुन तो गुलाबी झब्बा..

मैत्रिणीच्या आईने दिलेले चोकलेट
पेन्सिल बॉक्स मधे कशी जपून ती ठेविते
अभ्यास करतांना,
उघडते ते हळूच मग घरी
अन म्हणते कशी,
"दादा घेशील का रे हे खाऊन, बघ नाही मला आवडली जरा"

दादा जातो खेळायला,
अन येते मग ही चिमणी
ब्याट, कपडे, बुट, मोजे सगळं सगळं
तिच्या इवल्याश्या हातांनी
आवरते..
दादा च्या खोलीतला पसारा

मार पडताच बाबांकडून दादा ला
टचकन येते डोळ्यात तिचे पाणी
किमया त्या नात्याची कशी गोड
न येईल दादा च्या ते कधी ध्यानी

दादा ला कुठे ठाऊक, ती नाही छोटी 'बावली'
गेली आई दोन दिवस गावा,
आवडती पोळी भाजी हातांनी करून
भरवते मग हीच छोटी 'मावली'

कळण्या च्या आताच कधी होते ती मोठ्ठी
नियमच तोः
तारुण्य लागताच उंबरठ्या वर
झालेली असते
नुसती तिच्या लग्ना ची घाई

दादा ला मग जाणवते अचानक
आपण होते तिच्या बरोबर थोडे खेळायला
हुंद्ते आत अन कंठ असा दाटतो
वेडे मन मग विचारते
होईल का पुन्हा एकदा ती छोटी?
बनेल का पुन्हा ती माझी सावली?

ठरते लग्न जेन्व्हा तिचे,
मन दादा चे मग क्षण क्षण भिजे
एकान्त शोधुन रड्तो तोच दादा
मात्र अश्र्रु न त्याचे कोणास दिसे

येते मग तिच्या निघण्याचि घटिका
अन दाटुन कंठ येतो
अन धरुन घट्ट ती दादाचा हात विचारते
'येशील न रे राखीपौर्णिमेच्या औक्षणाला'
तोवर भावनांची पिशवी मात्र
झाली असते गच्च ओली!!

संदर्भ : http://www.maayboli.com/node/22192